Madeline, wie kent haar nog niet? Ik leerde haar kennen toen ik er eens een workshop ging volgen en sindsdien bleef ik er nooit lang weg.
Eigenlijk heet ze Nancy, maar ik vind haar een échte Madeline, zo’n gezellige madam waar je altijd welkom bent en de koffie klaar staat. Zo iemand die altijd goed gezind is en je dag weet op te vrolijken met haar luide “ça va?” als je binnenkomt. Zo’n Madeline is Nancy.
Samen met haar al even sympatieke side-kick An stak ze de website van Madeline de stoffenmadam in een schoon nieuw kleedje, en ik mocht dat ook doen. Voor mezelf dan.
Ik zocht een warme, zwart-grijze stof uit met een print waar ik maar geen genoeg van krijg. Een print waaraan ik ondertussen al bijna als vanzelf gelinkt word. Ik moet oppassen dat ik niet in Carmen Waterslaeghers verander.
Ik wilde een losse sweaterjurk voor mezelf. Zo’n jurk die stijlvol kan zijn, maar waarin je ook een lazy Sunday kan doorbrengen. Het patroon is nog niet verkrijgbaar (wink wink) maar is eenvoudig genoeg om binnen een tijd van anderhalf uur volledig af te krijgen. Niet gelogen.
De raglanmouwen nodigen uit tot contrasteren, dus gebruikte ik gewoon de achterkant van de stof.
Ik maakte halflange mouwen, iets waar ik tegenwoordig een zwak voor heb en wat ik me op koude winterdagen altijd beklaag.
De hele jurk werd gemaakt met de overlock, dat gaat extra snel en zo is ze meteen ook netjes afgewerkt.
Sweaterstoffen vind je in overvloed bij Madeline, maar ook een massa aan ander gerief valt er te rapen. Van katoen tot fleece, van satijn tot wol, paspelband en knopen, ritsen en kamsnaps. You name it, she’s got it. De vriendelijke service en de glimlach, die krijg je er gratis bij.
Eva, x
