Het laatste wat ik doe, hier in Steenokkerzeel, is deze post schrijven. Een doos Kleenex naast mij, en een hoopje volgesnotterde zakdoekjes. De afgelopen maand is een rollercoaster geweest. Van gevoelens, van volle overtuiging dat de beslissing die ik nam om Steenokkerzeel te sluiten, de juiste was. Tot aanvallen van hyperventilatie omdat ik een baby moet loslaten die ik verdomd graag zie. Maar het is de juiste beslissing, fluistert iedere vezel in mijn lichaam. En als ik in de keuken sta wanneer de jongens een spelletje Fifa spelen op de Playstation, en ik mijn 6-jarige Emiel ineens hoor zeggen tegen mijn 5-jarige Tchad: “Binnenkort is de winkel in Steenokkerzeel dicht,…
